Les tradiciones marciales y l'arte la rebelión

Munchos pueblos antiguos yeren pacifistes, vivien acordies a lleis mas o menos xustes, pero pacífiques. Pero estos mesmos pueblos nun duldaben n'entrenar "por si acasu" coles armes y nel casu de ser atacaos refugaben los ataques. ¿Paez lóxicu non?

Güei en día la palabra pacifista tracamundiose col significáu que-y quinxieron dar, ye dicir, agora pacifista ye aceptar la "violencia llegal" y refugar la "illegal" polo qu'ante un manifestante que recibe un toletazu d'un policía, esti se rebota y ataca al policía, el pacifista ye mas criticu col manifestante que col policía. Poro, enantes pacifista yera'l que "nun atacaba" pero agora tamién ve mal la defensa si ello conlleva violencia.

Esti ye un interesantisimu fanzine robláu baxo'l nomatu de Seaweed qu'afonda na importancia de caltener Les Tradiciones Marciales y l'Arte la Rebelión nes nueses comunidaes, llueñe de pacifismos hipocrites y con entrugues mui curioses: Nel ghettu de Varsovia los xudios optaben por tres opciones: Atacar a los nazis, vivir a cualquier preciu o enxamás ponese a l'altor de los sos verdugos, nunca nun defendese....¿Que ye la victoria?¿Aguantar, rebelase o sobrevivir?